roztajać

roztajać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk IIa, roztajaćję, roztajaćje {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przestać być zamarzniętym; roztopić się, rozpuścić się, stopnieć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Lód na rzece roztajał. Śnieg roztajał. Lodowisko roztajało. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'złagodnieć; przestać odczuwać złość, niechęć': {{/stl_7}}{{stl_10}}Serce w kimś roztajało. Czyjś gniew roztajał. Ktoś roztajał pod wpływem ciepłych słów. {{/stl_10}}